ابزارهایی که این روزها از آن سوی آب وارد خاک ما می‌شود و در دستان ما و کودکان ما قرار می‌گیرد؛ مبنای اولیه شان متناسب با فرهنگ و دین ما نیست. این جا نقطه اول نگرانی است. اگر نمی‌توانیم خیلی از این برنامه‌ها را بومی سازی کنیم، حداقل باید فرهنگ استفاده از آن‌ها را کسب کنیم و به خانواده مان آموزش دهیم. این حیطه از زندگی ما درست شبیه چاقو است که هم می‌تواند مفید باشد و کار راه انداز و هم می‌تواند جان کسی را بگیرد و بشود آفت جان! حالا اینترنت و ابزار هوشمند در دست ما اگر درست مدیریت نشوند بعد منفی آن بر بعد مثبتش غلبه می‌کند و تهدیدی محسوب می‌شود برای ما و جامعه ما. اما راهکارها چیست؟ پدر و مادر به عنوان مدیران خانواده چه کارهایی را باید انجام دهند؟
